Miniaturowy odbiornik radiowy na baterie, pracujący w sieciach przywoławczych.
Urządzenie było nastawione tylko na jedną stację, jego zadaniem było informowanie swojego użytkownika o nadejściu wiadomości.
Odgłos wydawany przez beeper'a powstaje w wyniku drgań kryształu w momencie, gdy dochodzą do niego sygnały elektryczne.
Najprostsze pagery emitowały kilka różnych sygnałów, przypominających w pewnym sensie kropki i kreski alfabetu Morse'a.
Nowocześniejsze modele potrafiły przekazywać krótkie informacje, lub nagrywać wiadomości. Niestety duża część używanych pagerów nie była w stanie wysyłać danych, a jedynie je odbierać.
Tym samym pager nie mógł potwierdzić odebrania wiadomości do centrum. Aby zwiększyć skuteczność dostarczania wiadomości, wysyłano ją kilkakrotnie w coraz większych odstępach czasowych. Po odebraniu i wyświetleniu danej wiadomości, pager ignorował kolejne dostarczane kopie.
Urządzenie powstało w Stanach Zjednoczonych tuż przed telefonami komórkowymi, i właśnie ten fakt sprawił, że dzisiaj nie jest już używane - telefon komórkowy umożliwia kontakt w obie strony.
Pierwsze pagery weszły do użycia w roku 1950.
W 1962 roku Bell System - amerykański monopolista telefoniczny potocznie znany jako Ma Bell, przedstawił swój system przywoławczy nazwany Bellboy (ang. goniec hotelowy). Był to pierwszy komercyjny system do osobistego przywoływania.
Było to również jedno z pierwszych zastosowań konsumenckich tranzystora. Układ półprzewodnikowy w pagerze Bellboy był wielkości pilota do telewizora, aby pasował do kieszeni klienta lub do torebki, co było dość dużym wyczynem w tym okresie. Goniec był terminalem, który informował użytkownika, że ktoś próbował się z nim połączyć.
Kiedy osoba otrzymywała sygnał dźwiękowy na pager, dzwoniła do centrum obsługi, które informowało go o wiadomości rozmówcy.
Korzystano z pagera np. w szpitalach, jako sposób na informowanie o stanie pacjenta, czy do wezwania lekarza.
System ten był znany jako "przywołanie radiowe" i operował na częstotliwości około 27 MHz, w promieniu około 48-64 kilometrów. W sieci urządzenia można było dzwonić do około 100 odbiorców - jednocześnie, lub do każdego z osobna. Każdy odbiorca miał bowiem swój numer. O nadejściu wiadomości pager informował przy pomocy przenikliwego dźwięku, wibracji lub mrugającej diody.
W Polsce tylko jedna sieć końca roku 2013 obsługiwała pagery.